1
استادیار گروه قرآن و مستشرقان جامعة المصطفی العالمیة
2
دانشجوی ارشد الهیات
چکیده
جامعه اسلامی در زمان امامت امام زین‌العابدین (علیه‌السلام) و پس از شهادت امام حسین (علیه‌السلام)، به علت فراموشی سنت و دوری از فرامین ناب قرآن کریم از یک طرف و از سویی دیگر به علت رویه فاسد حکام وقت، به انحطاط اجتماعی گرفتار شده بود. در این میان امام زین‌العابدین (ع) با سیره رفتاری خویش، به اصلاح و نجات جامعه برخاستند. مقاله حاضر با روش توصیفی – تحلیلی و با گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای و تجزیه و تحلیل محتوایی، به سیره رفتاری امام زین‌العابدین (علیه‌السلام) در جهت اصلاح و نجات جامعه پرداخته و نتایج پژوهه حاضر بیانگر آن است که: دوران امامت امام زین‌العابدین علیه‌السلام، یکی از پر اختناق ترین دوران‌های تاریخ اسلام برای شیعه به شمار می‌رفت، به حدی که شیعه در آستانه انقراض قرار داشت، در این میان، یکی از فعالیت‌های مهم حضرت، در راستای حفظ اسلام ناب و نیز شیعیان، سیره رفتاری حضرت بود که متناسب با شرایط جامعه به کار می‌بستند. برخلاف تصور رایج در مورد سیره رفتاری امام زین‌العابدین (ع) پس از واقعه کربلا که ایشان را منزوی نشان می‌دهد، ایشان با سیره رفتاری خویش در قالب: ارتباط با شیعیان، استفاده از ابزار تربیتی گریه، تربیت و آزادسازی غلامان، دستگیری از مستضعفان، تقویت علمی جامعه شیعه و استفاده از ابزار دعا، به اصلاح و نجات جامعه می‌پرداختند.
)